Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Εχθρός είναι η αμαρτία, όχι ο αμαρτωλός άνθρωπος

Στην Εκκλησία μας είναι πάρα πολλοί εκείνοι που δεν έχουν κατανοήσει ούτε τα κηρύγματα του Κυρίου μας, ούτε το Πνεύμα του Ευαγγελίου. Με λύπη μάλιστα διαπιστώνει κανείς ότι πολλοί εξ αυτών είναι Ιερείς, Θεολόγοι και Ιεράρχες.

Με λύπη επίσης διαπιστώνει κανείς την εχθρότητα που εκπέμπουν κάποιοι εξ αυτών προς κάποιες ομάδες αμαρτωλών ανθρώπων οδηγώντας (συνειδητά πολλές φορές) αυτούς εις την περιθωριοποίηση, με συνέπεια την περαιτέρω εμβάθυνση στην αμαρτία. Ξεχνούν βέβαια ότι ο Κύριος μας ουδέποτε κατέκρινε ή καταδίκασε έστω και έναν άνθρωπο. Αντίθετα πολλούς αμαρτωλούς υπερασπίστηκε, ενώ πολλούς περισσότερους συγχώρεσε χωρίς προϋποθέσεις.

Ο Κύριος μας καταδίκασε σε κάθε στιγμή, σε κάθε ευκαιρία, την αμαρτία, αλλά ποτέ δεν καταδίκασε τον αμαρτωλό άνθρωπο. Ποτέ δεν του έκλεισε την πόρτα. Ποτέ δεν τον αρνήθηκε. Αντιθέτως, ο ίδιος ο Κύριος μας καταδέχτηκε και πήγε και συνεκάθησε και συνέφαγε με αμαρτωλούς εν μέσω αμαρτωλών, χωρίς μάλιστα πρώτα να τους ζητήσει καν να μετανοήσουν.

Ο Κύριος μας με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, με τη υποδειγματική συμπεριφορά του, αλλά και μέσα από πολλές παραβολές, μας έδωσε το παράδειγμα. Θα μπορούσε κανείς να γράψει τόμους βιβλίων σχετικά.

Δεν είναι εχθρός του Κυρίου και της Εκκλησίας ο αμαρτωλός άνθρωπος. Εχθρός είναι η αμαρτία.  Δεν είναι ο φονιάς και ο κλέφτης, είναι ο φόνος και η κλεψιά. Ο πόλεμος της Εκκλησίας είναι κατά της αμαρτίας και μόνο. Και για πολεμήσει κανείς την αμαρτία, θα πρέπει πρώτα και χωρίς προϋποθέσεις να αγκαλιάσει τον αμαρτωλό άνθρωπο

Αν ο άνθρωπος, ο αμαρτωλός άνθρωπος, δεν γνωρίσει το Θεό, δεν γνωρίσει την Αγάπη του Θεού, δεν γνωρίζει την Ελπίδα, τότε πως θα μετανοήσει;

Κι αν εμείς που γνωρίζουμε το Θεό και την αγάπη του Θεού, που έχουμε ζήσει το θαύμα Του, εξακολουθούμε να είμαστε αμαρτωλοί σε αυτόν τον κόσμο, που πολύ εύκολα σε παρασύρει στην μικρή ή μεγάλη αμαρτία, τότε πως ζητάμε και απαιτούμε από αυτούς που δεν γνωρίζουν, να είναι άγιοι;

Η μεγάλη ευθύνη μας και ο σκοπός της αποστολής μας, εως το τέλος, είναι να φέρουμε το Θεό και την αγάπη Του στις καρδιές των αμαρτωλών αδελφών μας, δίνοντάς τους την ευκαιρία μέχρι τέλους, μέχρι και το τελευταίο λεπτό της αμαρτωλής ζωής τους. Όταν το πετύχουμε αυτό τότε η μετάνοια θα έρθει ως θαύμα από μόνη της.

Αυτή είναι ευθύνη μας απέναντι στους αδελφούς μας και γι'αυτή θα λογοδοτήσουμε σύντομα στον Κύριο..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

______________________________________ Αρχειοθήκη αναρτησεων ιστολογίου