Του Σεβ. Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημητρίου
Ἔχει προκληθεῖ τεχνητή μεγάλη ἔνταση γιά τήν Οὐκρανία. Ἡ Οὐκρανία ὅμως γιά τό Διορθόδοξο χῶρο εἶναι κάτι σάν προπέτασμα καπνοῦ.
Κατά τήν ταπεινή μας γνώμη, σάν Σῶμα Ἱεραρχίας ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, πρέπει νά ξεκαθαρίσουμε ἐπιπλέον στίς συνειδήσεις μας ὁπωσδήποτε δύο πράγματα: πίσω ἀπό τό Οὐκρανικό, κρύβεται (αον) ὁ ἡγεμονισμός τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί (βον) οἱ μόνιμες ἐπεκτατικές πρακτικές της (ἡ μεγάλη ἰδέα τῶν Ρώσων καί οἱ ἐφαρμογές της σέ βάθος χρόνου).
Καί, ἀντί νά ἀπολογοῦνται οἱ Ρῶσοι ἀδελφοί μας γι᾽ αὐτά τά δύο, περιστρέφουν τό μέτωπο στά περιφερειακά ζητήματα (πού ἡ εὐθύνη τους βαρύνει πρωτίστως τούς ἴδιους).
Ἀκόμη καί οἱ… κατάλογοι βαρέων ἁμαρτημάτων σέ δημόσιες ἀναρτήσεις καί οἱ πληροφορίες γιά τήν ἀμφίβολη προέλευση Οὐκρανῶν ἐπισκόπων εἶναι μιά μέθοδος ἀποπροσανατολισμοῦ ἀπό τό πρόβλημα. Εἶναι μιά τεχνική πολεμικῆς. Αὐτή ἡ τεχνική ἀπάδει πρός τήν ἱερότητα καί τήν ἰδιοπροσωπία τῆς Ἐκκλησίας. Προσιδιάζει μόνον στήν ἐκκοσμικευμένη ἀντίληψη περί τῆς Ἐκκλησίας πού τήν ἀπεκδύει ἀπό τήν Θεοσύστατη ἀποκαλυπτική της διάσταση καί τήν ἐγκλωβίζει στά στενά καί καταθλιπτικά ὅρια τοῦ χωροχρόνου ἡ τεχνική προπαγάνδας. Μιά διεγνωσμένη τεχνική προπαγάνδας μπορεῖ νά πείθει προσωρινά. Ἀλλά σέ βάθος χρόνου θά ἀποδειχθεῖ κατεγνωσμένη, θά προκαλέσει πολλήν ἀπέχθεια γιά τή μέθοδο, πολλά δάκρυα καί οἶκτο μεγάλο γιά τούς τολμητίες!
Πρέπει νά τό καταλάβουμε. Οἱ Ρῶσοι παγιδεύτηκαν καί μᾶς δείχνουν τήν προβληματικότητά τους: ἐχθροποιοῦν ἀσύδοτα τόν κοινό Ἐκκλησιαστικό μας Γενάρχη (τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο), καί παγιδεύουν ἀναίσχυντα τήν Πανορθόδοξη Διαγνώμη. Δέν τά λένε ὅλα. Λένε τά περιφερειακά μόνο, γιά νά προκαλέσουν ἐντυπώσεις καί θόρυβο. Στρέφουν ἀλλοῦ τήν προσοχή ἀπό τό κύριο πρόβλημα.
Γιά τρεῖς αἰῶνες ἔχουμε στήν Ὀρθοδοξία ἕναν κηρυγμένο ἀκήρυκτο πόλεμο: τόν πόλεμο τῆς ἁρπαγῆς ἐκκλησιαστικῶν ἐδαφῶν καί ἐκκλησιαστικῶν δικαιοδοσιῶν καί τόν πόλεμο ἁρπαγῆς τῆς ἀρχηγίας, ἀπό μέρους τῶν “ὑβριδικῶν” Ἐκκλησιῶν. Ἦταν πόλεμος χαρακωμάτων, τώρα ἔφθασε νά γίνει πόλεμος ἄκρως ἐπιθετικός!
Καί ἕναν τέτοιον πόλεμο (ἄν τό καλοσκεφθοῦμε μέ τήν κοινή λογική) δέν τόν διενεργεῖ ὅποιος ἔχει τά νόμιμα, ἀλλά ἐκεῖνος πού θέλει νά ἁρπάξει παράνομα δικαιοδοσίες καί δικαιώματα πού δέν τοῦ ἀνήκουν. Γι᾽ αὐτό “προσχηματίζεται” καί “μετασχηματίζεται” σέ πληγωμένο πολεμιστή τῶν δικαιωμάτων τοῦ Θεοῦ! Ἄν εἶναι δυνατόν!
Τί θέλω νά πῶ;
Καταρχήν διευκρινίζω πώς ἀναφερόμαστε στούς διαχειριστές τῆς θρησκευτικῆς ἐξουσίας καί τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας (ἐνῶ σεβόμεθα εὐλαβικά τούς πολλούς ἐκεῖ Ἁγίους, Ἁγίους τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας). Λοιπόν!
Ἄς δοῦμε πάρα πολύ συνοπτικά κάποια πολύ λαθεμένα ἱστορικά βήματα πού προκάλεσαν σταδιακά μιά γονιδιακή νοοτροπία μεγαλομανίας καί τροφοδοτοῦν τακτικές ἐπεκτατισμοῦ στούς Ρώσους ἀδελφούς μας.
