Ἐν Πειραιεῖ τῇ 15ῃ Αυγούστου 2015
ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΕΠΙ ΤΗι ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2015
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΦΑΛΗΡΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΡΕΝΤΗ
Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΙΛΟΧΡΙΣΤΟΝ ΛΑΟΝ
ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΣ ΑΥΤΟΥ
* * * * * *
Τέκνα μου ἐν Κυρίω ἀγαπητά καί περιπόθητα,
«Δέσποινα τοῦ κόσμου, ἐλπίς καί προστασία τῶν πιστῶν…»
Ἡ λέξη ἐλπίδα, γιά τούς πιστούς, δέν ἀποτελεῖ μία ἔννοια ἀόριστη καί ἀφηρημένη· δέν νοεῖται ψυχολογικά ἤ συναισθηματικά· δέν πλάθει μυθεύματα, καί δέν μοιράζει εὔκολες ὑποσχέσεις.
Ἡ λέξη ἐλπίδα γιά τούς πιστούς εἶναι ἕνα πρόσωπο, Πανάγιο καί Παναμώμητο· εἶναι μία κόρη ἁγνή, μητέρα καί παρθένος· εἶναι ἡ κυρία Θεοτόκος, ἡ Δέσποινα τοῦ κόσμου.
Δέν πάει πολύς καιρός ἀπό τότε πού κάποιοι ἐξήγγειλαν στό τόπο μας, πώς «ἡ ἐλπίδα ἔρχεται». Μά τούτη ἡ ἐλπίδα πού ἦρθε, δέν εἶχε τά χαρακτηριστικά της ἐλπίδας πού οἱ Ἕλληνες γνώριζαν καλά. Ἦταν μία ἄλλη ἐλπίδα πού γεννιόταν σέ ἕνα συγκεκριμένο ἰδεολογικό πλαίσιο, τό ὁποῖο ποτέ δέν θέλησε νά κρύψει τήν μεταχριστιανική του ταυτότητα.
Δώσανε μία μάχη, οἱ ἄνθρωποι πού ἔφεραν τήν «ἐλπίδα». Ὑποστήριξαν ὅτι ἡ μάχη αὐτή ἦταν γιά τήν ἀξιοπρέπεια καί γιά τό δίκαιο. Μά τοῦτος ὁ ἀγώνας δέν ἐμοίαζε μέ αὐτούς πού ξέραμε ἐδῶ καί χιλιάδες χρόνια σέ τοῦτο τόν τόπο. Ὁ ποιητής διορατικά ἐξηγοῦσε τό γιατί, πολλούς χρόνους πρίν:
«Γιά μᾶς ἦταν ἄλλο πράγμα ὁ πόλεμος
γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ καί γιά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου
καθισμένη στά γόνατα τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ,
πού εἶχε στά μάτια ψηφιδωτόν τόν καημό τῆς Ρωμιοσύνης,
ἐκείνου τοῦ πελάγου τόν καημό
σάν ἧβρε τό ζύγιασμα τῆς καλοσύνης».
Γιῶργος Σεφέρης