Βλέψον Πάτερ προς ημάς, ως φιλόστοργος πατήρ...

[ Του Σεβ. Νεκταρίου ]

  

Το Σάββατο 9/22 Νοεμβρίου 2014, η εκκλησία μας, αλλά ιδιαιτέρως η Ιερά Μονή μας , της Παναγίας της Οδηγήτριας στην Τιθορέα, εορτάζει και πανηγυρίζει τη μνήμη ενός πολύ μεγάλου Αγίου, εορτάζει τον Άγιο του πόνου και των δακρύων, εορτάζει τον σύγχρονο και θαυματουργό Άγιο Νεκτάριο επίσκοπο Πενταπόλεως.

 

   

Ο Άγιος Νεκτάριος τυγχάνει ιδιαίτερος προστάτης, βοηθός και αρωγός στην Ιερά Μονή μας μαζί με την Κυρία Θεοτόκο την Οδηγήτρια. Είναι ο φιλόστοργος Άγιός μας και παππούς, που γεμίζει τις ψυχές και τις καρδιές τόσο των ενασκουμένων πατέρων, όσο και των ευλαβών προσκυνητών της Ιεράς Μονής μας, από το νέκταρ και τη γλυκύτητα που είχε η δική του αγία ψυχή.

 

Στο ιερό παρεκκλήσιο που έχει ανεγερθεί προς τιμήν του στην Ιερά Μονή μας από την αγάπη και την ευλάβεια τη δική μας και των πιστών, φυλάσσονται επιτραχείλιό του, τεμάχιο λειψάνου του και μικρό τμήμα από το σκουφί του, σε ένθετο σκαλιστό αργυρό εγκόλπιο σε προσκυνητάρι, τα οποία είναι εκτεθειμένα είς προσκύνηση.

  

Επίσης στο κειμηλιαρχείο της Μονής μας, φυλάσσεται αργυρά θήκη περιέχουσα έτερο τεμάχιο λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου και τεμάχια από προσωπικά αντικείμενά του, όπως τμήμα επιμανικίου, κομποσχοίνι του, κουδούνι από αρχιερατικό σάκκο του, καθώς επίσης και μικρό τεμάχιο από την εσώρουχη φανέλα που φορούσε όταν εκοιμήθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο. Τα ιερά αυτά κειμήλια που περιέχονται σε αυτήν, μου δωρήθηκαν σε νεαρή μου ηλικία από τον ανιψιό του Αγίου, Αναστάσιο Κεφαλά.

 

Η φθιωτική γη είναι αγιασμένη και χαριτωμένη από την παρουσία του Αγίου Νεκταρίου, αφού υπηρέτησε ως ιεροκύρηκας και πνευματικός το φθιωτικό ποίμνιο και μετέδωσε την αγιαστική χάρη του Αγίου Πνεύματος, τελώντας τα μυστήρια της εκκλησίας μας.

       

Ενθυμούμαι μάλιστα με συγκίνηση σε παιδική ηλικία, μία γειτόνισσα που καταγόταν από το χωριό της Αμφίκλειας, η οποία με δάκρυα  θυμόταν πως είχε εξομολογηθεί και είχε λάβει την ευλογία του Αγίου Νεκταρίου.

      

Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στη Σιλυβρία της Θράκης την 1η Οκτωβρίου του 1846 από γονείς ευσεβείς, τον Δήμο και τη Βασιλική Κεφαλά. Βαπτίστηκε και έλαβε το όνομα Αναστάσιος και κοντά στην ευλαβή γιαγιά του, έμαθε για τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και την Εκκλησία του. Επίσης αυτή ήταν που του έμαθε τις πρώτες προσευχές και του άναψε τον ευσεβή πόθο, να γίνει ένας νέος εργάτης στο αμπελώνα του Κυρίου μας.

     

Σε ηλικία 14 ετών, πήγε  στην Κωνσταντινούπολη για να εργαστεί και αργότερα βρέθηκε στη Χίο όπου υπηρέτησε ως δημοδιδάσκαλος στο χωριό Λίθειο.

         

Το 1876 εκάρη μοναχός στη Νέα Μονή της Χίου με το όνομα Λάζαρος και στις 15 Ιανουαρίου 1877 χειροτονήθηκε διάκονος από το Μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο, λαμβάνοντας το όνομα Νεκτάριος.

      

Αργότερα πήγε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου κοντά στον Πατριάρχη Σωφρονίο, ο οποίος τον έστειλε  στην Αθήνα να σπουδάσει Θεολογία. Το 1886 ο ίδιος ο Πατριάρχης Σωφρόνιος τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και του ανέθεσε τα καθήκοντα του γραμματέα, του ιεροκύρηκα και του πατριαρχικού επιτρόπου στην πόλη του Καΐρου. 

Στις 15 Ιανουαρίου του 1889 χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Ως νέος μητροπολίτης Πενταπόλεως ανέπτυξε εντυπωσιακή δράση. Από την εργατικότητα και την ταπείνωση του Αγίου, ο κόσμος τον λάτρεψε και τον ονειρευόταν στον αποστολικό θρόνο του Ευαγγελιστού Μάρκου. 

       

Οι κληρικοί όμως αντίθετα, τον ζήλεψαν, τον φθόνησαν, τον συκοφάντησαν στον Πατριάρχη και πέτυχαν την εκδίωξή του από την Αλεξάνδρεια.

       

Ερχόμενος στην Ελλάδα, μετά από πολλούς κόπους, διορίστηκε ιεροκύρηκας στη Χαλκίδα αρχικά και μετέπειτα στη Φθιώτιδα.

    

Το έτος 1894 διορίστηκε διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή. Να σημειωθεί πως η περίοδος που διεύθυνε την Ριζάρειο έχει χαρακτηριστεί ως η πιο καρποφόρα.

        

Μετά από δέκα χρόνια, το 1904, ίδρυσε γυναικεία ιερά μονή στην Αίγινα, στην οποία ο ίδιος προσωπικά ανέλαβε τη διοίκηση και τη διαποίμανση των μοναζουσών.

        

Ο Άγιος Νεκτάριος διακρινόταν για την ταπεινοφροσύνη του, την φιλανθρωπία και την υπομονή του. Πικράθηκε από πολλούς, αλλά δεν επίκρανε κανένα.

      

Συνέγραψε πλήθος βιβλίων και συγγραμμάτων. Συνέθεσε ύμνους που αναφέρονται στο πρόσωπο της Παναγίας μας , την οποία ιδιαιτέρως αγαπούσε και ευλαβούνταν.

     

Σε ηλικία 74 ετών, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στο Αρεταίειο νοσοκομείο, εκοιμήθη το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου του 1920 και ετάφη στη Γυναικεία Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδος στη Αίγινα, όπου ήταν ιδρυτής και κτήτορας.

      

Η ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου έγινε στις 21 Αυγούστου/3 Σεπτεμβρίου του 1953 και η επίσημη ανακύρηξή του ως Αγίου της εκκλησίας μας, έγινε το 1961.

       

Η φήμη του ξεπέρασε τη Σιλυβρία, την Αλεξάνδρεια, την Αίγινα γιατί ο Άγιος Θεός τον κατέστησε Οικουμενικό. Ο θρόνος του βρίσκεται στις καρδιές των ευλαβών πιστών που τον αγαπούν, τον σέβονται και ζητούν τις πρεσβείες του. Ο Άγιος Νεκτάριος, όπως λέει και ο υμνογράφος, ως φιλόστοργος πατήρ σπεύδει σε όλους μας για να μας παρηγορήσει, να μας ξεκουράσει  και να γεμίσει τις ψυχές μας από το νέκταρ και τη χάριν του, μιας και αυτός γνωρίζει πολύ καλύτερα απ' όλους μας τι σημαίνει δοκιμασία και πειρασμός. Οι θλίψεις και οι στενοχώριες ήταν το πικρό ποτήρι που γεύθηκε, γι' αυτό ο Κύριός μας αναγνωρίζοντας τις υπομονές του, τον εδόξασε και μας τον χάρισε θαυματουργό, ιαματικό και μυροβλύτη.

         

Ας προσευχηθούμε στον Άγιο Νεκτάριο όλοι μας, που σφόδρα τον αγαπούμε , να σκέπει την πολύπαθη πατρίδα μας, την Ελλάδα μας, που τόσο αγαπούσε. Να διαφυλάττει την Ιερά Μονή  μας, η οποία τον έχει προστάτη και βοηθό, να ευλογεί τους ενασκουμένους πατέρες και τους αγιονεκταρόφιλους προσκυνητές αυτής και να έχει όλους τους ευσεβείς χριστιανούς κάτω από την πατρική φροντίδα του. Να μας δίνει υπομονή στους πειρασμούς και τις θλίψεις και να μας αξιώσει όταν  ο Κύριος μας καλέσει κοντά Του, να βρεθούμε με τις πρεσβείες του στην Επουράνιο Βασιλεία Του.

 + Ο Ταλαντίου και Λοκρίδος Νεκτάριος

ΣΗΜ: Οι αγιογραφημένες εικόνες που παρουσιάζονται, είναι έργα των πατέρων εκ του αγιογραφείου της Ιεράς Μονής μας.