Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΔΟΧΟΣ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ


ΔΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΤΟΥ ΑΝΑΔΟΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ


Ἀγαπητοὶ Πατέρες,

Ἐξ αἰτίας τοῦ ὅτι παρατηρεῖται τὸ φαινόμενο νὰὑπάρχουν ἀπορίες καίεἰς ὁρισμένες περιπτώσεις, ἄγνοια ἐνσχέσει πρὸς τὸ θέμα τῶν ἀναδόχων καὶ τῶν προϋποθέσεωνἀναδοχῆς κατὰ τὸ Ἱερὸν Βάπτισμα, σᾶς γνωρίζομε τὰ ἑξῆς:

Ἔργο τοῦ ἀναδόχου ὑπῆρξεμετὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦνηπιοβαπτισμοῦνὰ ἀναλαμβάνει τὴν φυσικὴ ἔλλειψη τῆςπίστεως καὶ τῆς μετανοίας στὸ νήπιο, φροντίζοντας μαζὶ μὲτοὺς γονεῖς γιὰ τὴν κατὰ Χριστὸν μόρφωση καὶ ἀνατροφή του. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο  Ἅγιος Συμεὼν Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκηςγιὰ τὸν Ἀνάδοχο ἀναφέρει σχετικά: “Ὅτι πρέπει  ἀνάδοχοςτοῦ βαπτιζομένου νὰ εἶναι ὀρθόδοξος καὶ εὐλαβήςΕἰς τοῦτο, λοιπόν, πρέπει καὶ νὰ προσέχωμενδιὰνὰ κάμνωμεν ἀναδόχους φίλους τῆς εὐσεβείας καὶ διδασκάλους σχεδὸν τῆς πίστεως” (Τὰ Ἅπαντα.Περὶ τῆς τελετῆς τοῦ Θείου Βαπτίσματος, Κεφάλαιον Ε΄, σελ. 85. Ἐκδόσεις Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη). Ἐξ αὐτοῦ προκύπτουν τὰ ἑξῆς:


α)  ὑποψήφιος ἀνάδοχος δέον ὅπως εἶναι ἐνήλικας, (ὑπ’ ἀριθμ. 498 π.ε./42 ΝΚ/200/19-1-2006 Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος).

β)  ὑποψήφιος ἀνάδοχος ὀφείλει νὰ εἶναι ὄχι μόνο βαπτισμένος Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς ἴδιος (Συνοδικοὶ Ἐγκύκλιοι ὑπ’ ἀριθμ. 590/23-10-1986 καὶ 3983/2490ΝΚ/182/12-2-1996,  τελευταίαἐκ τῶν ὁποίων ἀπαγορεύει νὰ γίνονται ἀνάδοχοι μέλη ὀργανώσεων μὲ σοβαρὲς δογματικὲςἀποκλίσεις), ἀλλὰ καὶ ζωντανὸ καὶ συνειδητὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίαςνὰ ζεῖδηλαδὴσυνειδητὰ τὴνμυστηριακὴ καὶ ἀγωνιστικὴ ζωὴ τοῦ ΕὐαγγελίουἘξυπακούεται, φυσικά, ὅτι κάποιος ποὺ περιφρονεῖτὸ Ἱερὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου, ἔχοντας συνάψει μόνον πολιτικόνἀπαγορεύεται νὰ γίνει ἀνάδοχος(Συνοδικοὶ Ἐγκύκλιοι ὑπ’ ἀριθμ. 2309/240/105/21-1-1982 καὶ 3262/46ΝΚ/2268/ 7-11-2000). Ἐφημέριος δύναται νὰ βεβαιώνεται γιὰ τὴν τήρηση τῶν προϋποθέσεων αὐτῶν αἰτούμενος τὴνπροσκόμιση Ληξιαρχικῆς Πράξεως Γεννήσεως τοῦ Ἀναδόχου  Πιστοποιητικὸ Βαπτίσεώς του, τὸ ὁποῖοβεβαιώνει ὅτι εἶναι βαπτισμένος Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς καθὼς καὶ Πιστοποιητικὸ ΟἰκογενειακῆςΚαταστάσεως  Ληξιαρχικὴ Πράξη Γάμου τοῦ Ἀναδόχουγιὰ νὰ βεβαιωθεῖ ὅτι δὲν εἶναι παντρεμένος μόνον μὲ Πολιτικὸ Γάμο.

Ἐπιπλέονἐνημερωτικῶς ἀναφέρομεν ὅτι:

α) Οἱ ὑπ’ ἀριθμ. 5487/19-5-1836 καὶ 814/1156/838/20-5-1955 Συνοδικὲς Ἐγκύκλιοι ὁρίζουνὅτι  ἀνάδοχος πρέπει νὰ εἶναι “εἷς καὶ μόνος”, ἐνῷ τυχὸν ἕτερος ὑποβοηθεῖ τὸν ἕνα (Ἐγκύκλιος ὑπἀριθμ. 2627/659/401/8-4-1997),

β)  ὑπ’ ἀριθμ. 1554/4168/1138/27-6-1968 ΣυνοδικὴἘγκύκλιος κωλύει τοὺς Κληρικοὺς καὶτοὺς Μοναχοὺς ἀπὸ τὸ νὰ γίνουν ἀνάδοχοι,

γ)  ΝΓ΄ Κανὼν τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ  ὑπ’ ἀριθμ. 52747/6835ΝΚ/199/27-1-1999 Συνοδικὴ Ἐγκύκλιος ἀπαγορεύουν στοὺς γονεῖς νὰ ἀναδεχθοῦν κατὰτὴν βάπτιση τὰ παιδιά τους καὶ

δ)  ὑπ’ ἀριθμ. 2283/6901ΝΚ/1372/15-6-1999 Συνοδικὴ Ἐγκύκλιος ὁρίζει ὅτι κατὰ τὴνΒάπτιση ἐνηλίκων  παράσταση ἀναδόχου δὲν εἶναι ἀναγκαία.

Ὑπενθυμίζομενἐξ ἄλλουὅτι ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος προκύπτει πνευματικὴσυγγένεια,  ὁποία δημιουργεῖ κώλυμα στὴν σύναψη γάμου μεταξύ τοῦ ἀναδόχου καὶ τῆς ἀναδεκτῆςτου  τῆς μητέρας της ἀναλόγωςτῆς ἀναδόχου καὶ τοῦ ἀναδεκτοῦ της  τοῦ πατέρα του (ΝΓ΄Κανὼν τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὑπ’ ἀριθμ. 3625/2383 ΝΚ/2050/17-11-1981 καὶ2627/659/401/8-4-1997 Ἐγκύκλιοι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδοςἐνῷ ΔΕΝὑφίσταται κώλυμα συνάψεως γάμου μεταξὺ ἀναδεκτῶν βαπτισμένων ἀπὸ τὸν ἴδιο ἀνάδοχο.

Πέραν τῶν ὡς ἄνω Ἱερὸς Χρυσόστομος περιγράφει τὴν προσωπικότητα τοῦ αὐθεντικοῦἀναδόχου ὡς κάτωθι:

“Θέλετε νὰ ἀπευθύνουμε τώρα τὸν λόγο στοὺς ἀναδόχους σας, γιὰ νὰ μάθουν καὶ ἐκεῖνοιποιῶν ἀμοιβῶν ἀξιώνονταιἐὰν δείξουν γιὰ ἐσᾶς πολλὴ φροντίδα καὶ ἀντιθέτως ποιὰ τιμωρία τοὺςἀναμένειἂν ἀμελήσουν;

Γιὰ νὰ τὸ ἐννοήσεις σκέψου, ἀγαπητέἐκείνους ποὺ γίνονται ἐγγυητὲς καὶ ἀνάδοχοιπροσώπων ποὺ δανείζονται χρήματα, ὅτι, περισσότερο ἀπὸ τὸν ὑπεύθυνο καὶ δανειζόμενο, ἐκεῖνοιὑφίστανται τὴν ἀγωνία καὶ τὸν φόβο. Ἄν, δηλαδή, αὐτὸς ποὺ δανείστηκε φανεῖ συνεπής, μὲ τὴνσυνέπειά του κατέστησε ἐλαφρὸ τὸ φορτίο, ποὺ ἀνέλαβε  ἐγγυητήςἌνἀντιθέτωςφανεῖἀγνώμονας καὶ ἀσυνεπής, τότε τοῦ ἑτοίμασε τέλεια τὴν καταστροφή. Γι’ αὐτὸ καὶ ἕνας σοφὸςσυμβουλεύει τὰ ἑξῆς: “'Ἐὰν ἐγγυηθῇςἑτοιμάσου νὰ πληρώσῃς” (ΣοφΣειρὰχ η΄, 13). Ἐάν, λοιπόν,ὅσοι ἀναδέχονται ἄλλους γιὰ χρήματα εἶναι ἀπολύτως ὑπεύθυνοι γιὰ ὁλόκληρο τὸ ποσό, περισσότεροεἶναι ὑπεύθυνοι ἐκεῖνοι ποὺ ἀναδέχονται ἄλλους καὶ ἐγγυῶνται γιὰ πνευματικὰ θέματα καὶ γιὰ τὴνἀρετήΝαίπολὺ ἐνδιαφέρον πρέπει νὰ ἐπιδεικνύουν γι’ αὐτοὺς ποὺ ἀναλαμβάνουν, προτρέποντάς τους, συμβουλεύοντάς τους, διορθώνοντας τὰ σφάλματά τους καὶ δείχνοντάς τους πατρικὴ ἀγάπη.

[Καὶ συνεχίζει  ἱερὸς πατήρ]. Ἂς μὴ νομίζουν αὐτοί ὅτι τὸ νὰ εἶναι ἀνάδοχοι εἶναι τυπικὸ καὶτυχαῖο πρᾶγμαἀλλὰ ἂς μάθουν καλά ὅτι καὶ αὐτοὶ γίνονται συμμέτοχοι τῆς πνευματικῆς ὠφέλειαςτῶν ἀναδεκτῶνἐὰν μὲ τὶς συμβουλές τους τοὺς χειραγωγήσουν στὴν ὁδὸ τῆς ἀρετῆςκαὶ ἂςγνωρίζουν πάλι ὅτιἂν δείξουν ἀμέλεια καὶ ἀδιαφορίαθὰ ἐπιφέρουν στὸν ἑαυτό τους μεγάλη καταδίκη. Γι' αὐτὸν τὸν λόγο καὶ ἐπικρατεῖ  συνήθεια, πατέρες  μητέρες πνευματικοὺς νὰ τοὺςὀνομάζουν αὐτοὺς τοὺς ἀναδόχουςγιὰ νὰ μάθουν πόση ἐπιμέλεια πρέπει νὰ δείχνουν, γιὰ νὰμορφώνουν πνευματικὰὅσους ἀναλαμβάνουν. Διότι, ἐὰν ἐκείνους ποὺ δὲν ἔχουν καμμία ἰδιαίτερησχέση μὲ ἐμᾶς, πρέπει νὰ τοὺς κινήσουμε τὸν κύριο ζῆλο τῆς ἀρετῆςπολὺ περισσότερο ὀφείλουμε νὰἐπιτελέσουμε τὸ καθῆκον ἀπέναντι σ’ ἐκεῖνοντὸν ὁποῖο ἀναδεχόμαστε ὡς πνευματικό μας τέκνο. Γιὰτὸν λόγον, λοιπόν, αὐτὸν μάθετε καὶ οἱ ἀνάδοχοι ὅτι δὲν σᾶς ἀπειλεῖ μικρὸς κίνδυνος, ἐὰν δείξετε στὸκαθῆκον αὐτὸ ἀμέλεια» ( . Χρυσοστόμου, Β' Κατήχησις).

Καὶ συμπληρώνει  Ὅσιος Νικόδημος  Ἁγιορείτης: “Ἂν ἤξεραν οἱ ἀνάδοχοι τί ὑπόσχονται καὶτί μεγάλη εὐθύνη ἀναλαμβάνουνδὲν θὰ ἤθελαν νὰ βαπτίσουν, ἀκόμα κι ἂν μὲ θερμὰ παρακάλια τοὺςπαρότρυναν”.

Τὰ ὡς ἄνωἀσφαλῶςδὲν παρατίθενται, γιὰ νὰ ἀποτρέψουν  νὰ φοβίσουν τοὺς ὑποψηφίουςἈναδόχους ἀπὸ τὴν ἀνάληψη τοῦ ἱεροῦ χρέους τους, ἀλλά περισσότερο, γιὰ νὰ ἀφυπνίσουν τοὺςπροσεγγίζοντας ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ τὴν εὐθύνη τῆς ἀναδοχῆς.

 Μητροπολίτης
†  Κηφισίας, Ἀμαρουσίου
καὶ Ὠρωποῦ Κύριλλος».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

______________________________________ Αρχειοθήκη αναρτησεων ιστολογίου